This blog was dedicated to my awesome 'She'. Believe that you're braver, you're stronger, you're smarter than you think! We love you so much! (AyahIbu,2013)
RSS
Powered by Blogger.
SheKiraKira
Web Counter

P A P A

She, papa kamu dah takde. Papa kamu meninggal semalam 29 Disember 2013 (Ahad) lebih kurang pukul 5++ pagi. Mak Nana, adik umi datang rumah atuk pukul 7 lebih. Ibu tahu kamu tak tahu apa2. Pukul 10 lebih, ibu, atuk, nenek dan kamu ke Sg. Kuali, Serkat, kampung papa kamu. Masa sampai, dorang dah nak bawak arwah papa kamu ke kubur. Sayu. 

Kita tak ikut, terus jumpa umi kat dalam rumah. Umi menangis tak henti2. Nenek peluk umi, kuat sangat sebab umi memang rapat dengan nenek kamu. Lepas tu, kamu pula dipeluk. Umi cakap, "Isyrah, papa dah tak de tau. Papa dah tinggalkan kita. Papa dah pergi jauh". Umi nangis lagi. Kamu hanya pandang. Kamu tak tahu apa2. Tak lama lepas tu kamu pula nangis. Mungkin kamu tengok sekeliling kamu nangis, jadi kamu pun nangis.

Papa kamu. Ramai yang sayang. Papa kamu baik sangat. Rumah penuh. Sampai keluar.

Semoga arwah papa kamu ditempatkan di kalangan orang2 yang beriman. Amin.

Alfatihah.

With Love; 
 IbuShe
1 comments

1st Family Vacation

Assalamualaikum sayang.

Hari ni ibu nak story sikit pasal our 1st family vacation. Since blog ni pun baru, so kebanyakan post adalah 'throwback'. Eh? Boleh eh? Hih!

21 May 2012 (Monday)
Masa ni kita di kampung ayah, Pekan, Pahang. Oh, lepas buat kenduri aqiqah kamu. Tu first time kamu balik sana lepas kamu habis hari. Memandangkan ibu still in maternity leave, so memang enjoy la kan. Eh, ibu maternity leave, so tak pergi work, tapi ibu still pergi class on the weekend tau.

Petang tu kita bertolak pulang. For your info, pun tak tahu yang kita nak ke mana. Ayah tak cakap apa. Ibu pun tak bertanya. Kita ikut highway ke KL. Oh, mungkin nak pergi Genting kot. Fikir ibu. Langsung tak terdetik nak tanya ayah. Pass the way, Eh, tak pulak. Jalan lagi sampai masuk KL. Ibu still lagi diam. Mungkin ayah nak kita rest 1 malam kat situ kot. Ye la, kamu kan baby lagi, 2++ months. Mesti kamu letih. 
 
Kita stop kat sini kejap. Kecikkan kamu waktu ni. Ibu yang besar. Hihi..
little princess


Kita check in hotel. Rest. Rest. Rest. Itu je yang ibu tahu.

22 May 2012 (Tuesday)
Pagi tu bangun, ayah suruh kemas-kemas barang yang patut. Ibu pun macam "Eh?" Bukan dah kemas ke? Fikir ibu. Baru lah ibu tanya. Ayah cakap nak pergi Langkawi. Ibu macam "Eh, best" Tapi macam pelik.

"Eh, tak bagitahu pun", tanya ibu.
"La, kan dah cakap hari tu", balas ayah.

Ibu macam blur2 sotong. Ok. Baik. After breakfast, our journey was began. Jauh perjalanan luar pemandangan. Bila da masuk Kedah tu, ayah tunjukkan ibu sawah padi. Yes. Ibu memang teringin nak tengok sawah padi. Kalau boleh ibu nak turun kat situ. Ibu nak jalan kat batas-batas tu. Macam seronok je. Macam cantik je. Hih. Tapi tak boleh nak sebab kita kat highway. Tapi takpe lah, at least dapat gak ibu tengok sawah depan mata macam cerita Nur Kasih tu. Kamu tak tahu? Ok takpe, next.

Kita singgah kat sini pula.
Lena diulit mimpi. Thanks to ex-offcemate ibu, FKA sebab hadiahkan kamu alas tu + lain2 barang.
Ayah tanya dengan orang kat sini, pukul berapa ferry ke Langkawi last. Dia cakap pukul 7. Ok, masa kat sini pun dah hampir pukul 6.

Kita ke Terminal Penumpang Kuala Kedah. Pung pang pung pang. Ayah ibu decide untuk pergi esok pagi je memandangkan hari dah nak maghrib dan barang2 yang nak kena bawa ke sana ibu tak susun lagi.

Then kita check in di Zin Hotel.

Sebenarnya kan, kamu demam masa ni. Badan kamu dah hangat. Ibu pulak dah risau. Hati berbelah bagi. Nak pergi. Tanak pergi. Berbekalkan ubat-ubatan yang ada, ibu bagi kamu. Malam tu kamu tidur lena. Ibu kemas baju dan barang2 yang dibawa je.

23 May 2012 (Wednesday)
Hari dinantikan telah pun tiba. Eceh.

Mak gemok dan anaknya. =P
Tak nampak pe2 pun, saje nak kaler2 bagi mengelakkan sebarang spekulasi. Haish!
Ibu first time naik ferry. Sama kamu. Ayah dah pernah tapi ayah yang mabuk lebih. Ibu steady. Proud. Sebab ibu pernah naik bot and ibu mabuk. Maybe kita duduk dalam kot dan tak kena angin sepoi2 bahasa kat luar tu. Em., tapi, kenapa ayah mabuk ar? Hahaha... Lebih kurang 2 jam kita sampai.

Ini ibu kamu!
Wah. Finally kita sampai bertiga. Ibu idamkan. Lama dah.

Nampak muka lapar? Ok, stop KR.
Sambung jap g boleh? Fenat la sayang.

With Love; 
 IbuShe
0 comments

Discharged

9 Oktober 2013
Lebih kurang pukul 6.30am, nurse datang check kamu. Nasib baik ibu terjaga. Dia tanya itu, dia tanya ini. Lepas tu ibu kejut ayah pula. Ibu mandi sementara ayah jaga kamu yang masih lena diulit mimpi. Masa ibu tengah jaga kamu, nurse datang nak tukar cadar. Masa tu kamu dah bangun.

Nurse cakap doktor nak tengok kamu kejap lagi. Macam biasa, kamu still nangis kalau nampak nurse & doktor. Doktor pesan suruh bawak kamu jalan2 kat depan, nak tengok progress kamu. As usual, kakak nurse bagi kamu ice cream, baru kamu nak jalan. Nampak sikit peningkatan. Kamu da ceria sikit walaupun kamu still terhuyung hayang masa jalan.

Oh, sekali lagi darah kamu diambil. Untuk check sama ada darah merah kamu masih pekat atau tak. Kamu menangis nak. Kamu pandang ibu minta simpati. Ibu kesian sangat. Rasa macam nak gantikan tempat kamu tu. Biar ibu sakit, bukan kamu. Kamu meraung sampai hilang suara. Sebab? Nurse tak dapat darah kamu. Ibu mula sakit hati. Geram. Mungkin ibu tak berada dalam persekitaran perubatan macam ni. Sebab itu ibu rasa marah sangat sebab dua kali kamu dicucuk tapi tiada darah. Ibu mana sanggup tengok anak dia macam tu kan. Last, nurse suruh bawa kamu ke ward. Dia suruh tunggu, nak suruh doktor ambil darah kamu. Ok, kita keluar dengan mata kamu bengkak menangis.

Kamu diberi makan. Kamu selera makan. Tak lama lepas tu, nurse suruh bawa kamu ke emergency room, untuk ambil darah. Kali ni, doktor yang buat dengan lebih kurang 4 orang nurse. Ramai. Kamu dibaringkan di katil. Ibu lihat.

"Mak, mak tunggu kat luar dulu ye", arah doktor pada ibu.

Ye, ibu melangkah keluar. Sempat melihat kamu. Kamu bertambah takut. Kamu nangis semahunya. Ibu sedih nak dengar raungan tu. Sumpah. Ibu nak nangis.

Tak lama, tangisan kamu bertambah kuat. Ibu tahu, mesti kamu dicucuk. Ibu rasa nak masuk je masa tu. Ibu tak tahan dengar tangisan kamu tapi tak lihat kamu. Ibu lebih rela duduk dekat kamu nak. Tengok semua proses tu dari biarkan kamu seorang diri. Ibu tak tahan.

Doktor panggil ibu untuk ambil kamu. Kamu menangis. Ibu tenangkan. Ibu bawa kamu jalan-jalan. Kita lambai ayah kat luar. Ayah datang.

Tiba2 ibu rasa ada benda menitis kat kaki ibu. Ya Allah! Darah nak. Tangan kamu berdarah. Banyak sangat menitis. Ibu panik. Ibu nak bawa kamu ke emergency room semula tapi sampai kat cafe terjumpa nurse. Ibu minta tolong.

Nurse tu pregnant and tengah bawa patient. Padahal ada sorang lagi nurse. Boleh dia tolong jaga patient, yang pregnant tu pergi amik absorbent cotton & gauze bandage. Ok, itu urusan dia. Ibu panik sekarang bercampur geram, marah. Macam mana dorang boleh lalai. Bju, tudung & seluar ibu terpercik darah kamu. Tak lama lepas tu nurse datang. Dorang balut semula tangan kamu sambil membebel. Mungkin marahkan nurse yang sepatutnya balut tangan kamu tadi. Buat tak betul. Itu kata dia. Ibu dengar. Nurse kemudian minta ibu tekan kuat2 tangan. Ibu geram nak. Geram sangat. Kamu pulak nangis ketakutan.

Kita balik bilik dengan ayah. Ibu tukar baju, basuh apa yang patut. Baju kamu ibu tukar.

Masa kamu dilawati. Doktor beritahu result darah kamu. Semua ok dan kamu dah boleh balik hari ni. Tapi badan kamu panas sikit. So nurse bagi kamu makan ubat. Itu pun masa kamu tidur. So senang telan. Plus ibu minta ubat sebab kamu sembelit.

Dipendekkan cerita. pung..pang..pung..pang...

Lepas ayah settle kan payment, ubat tersedia, appoinment card diberi, kita pulang. Dah malam. Ibu tak ingat pukul berapa.

On the way balik, kita singgah makan kat restoran dekat2 situ. Then kita balik. Singgah jumpa atuk nenek.

pung..pang..pung..pang...kita balik rumah.

Dugaan sekali lagi. Kamu menangis2 sebab nak "yak". Kamu sembelit. Ibu urut2 perut kamu sampai kamu tertidur dan ter"yak". Masa ibu bersihkan kamu, kamu langsung tak sedar sebab kamu terlalu penat untuk 2 hari ni. Kesian kamu.

Nak.. Ibu harap sangat kamu akan sihat sempurna. Ibu doa nak. Ayah ibu tak sanggup tengok kamu macam tu lagi. Tak sanggup nak.

We love you till our last breath.



<end>


With Love; 
 IbuShe
0 comments
IBUAYAHSHE
Daisypath Anniversary tickers

MySayangShe

Lilypie Second Birthday tickers